Emmanuel Prévinaire is afkomstig uit Vottem, bij Rocourt, maar tegenwoordig verdeelt hij zijn tijd over Hollywood, Hongkong, Parijs, Londen en... Oupeye. Want daar bevindt zich het hoofdkantoor van Flying-Cam, het bedrijf dat hij in 1988 oprichtte. Flying-Cam werd al heel snel wereldleider voor het maken van beelden vanuit een onbemande helikopter. 

Flying-Cam telt nu drie sites: een eerste hier in Oupeye, een tweede in Los Angeles en een derde in Hongkong, die in 2005 het licht zag.

Sinds 1979 weet Emmanuel zijn passie voor film en luchtvaart te combineren door, veelal Amerikaanse, superproducties te voorzien van luchtopnames die goedkoper, minder gevaarlijk en vaak nog preciezer zijn dan opnames die vanuit een echte helikopter worden gemaakt. En zijn reputatie blijft groeien: Flying-Cam mag inmiddels op veel erkenning rekenen dankzij de recente medewerking aan de opnames van Harry Potter, Mission Impossible, Adèle Blanc-Sec van Luc Besson of nog de jongste Robin Hood met Russell Crowe... Wat zou Hollywood vandaag zijn zonder zijn 'Holy Walloon'?

Op elke site beschikken we over twee helikopters, kantoren en een vliegzone voor de 'warm-up flights' want we leggen onszelf een heel strikte voorbereiding op. In de filmwereld worden geen fouten geduld: wanneer duizend figuranten en sterren zoals Tom Cruise of Bruce Willis op een shot van Flying-Cam wachten, kom je maar beter niet te laat.

We verplichten onszelf om vóór elke prestatie twee helikopters in vlucht voor te bereiden op het terrein: elke prestatie wordt voorafgegaan door een volledige voorbereidingsdag. Het team komt hier samen, brengt de machines in de lucht en controleert en bergt het materieel op basis van een heel strikte checklist op.

Zo heeft Flying-Cam meegewerkt aan Adèle Blanc-Sec van Luc Besson, waarvoor we luchtopnames verzorgden vanuit het standpunt van de vliegende pterodactylus. We hebben daarvoor met een speciale vergunning kunnen draaien in de tuinen van het Elysée toen president Sarkozy afwezig was voor de G7-top.

Dat vergde een nauwgezette voorbereiding en repetities in het kasteel van Limont in Haspengouw.

Ons werkgebied ligt tussen kunst en wetenschap in. Die wetenschap, dat is luchtvaart, transmissie, mechanica, aerodynamica, elektronica.... We bevinden ons op het kruispunt van al die technologieën. Daarom moeten we de nauwgezetheid van de luchtvaart combineren met de artistieke en flexibele visie van een regisseur, een cameraman of een director of photography die hun creativiteit laten spelen bij de opnames.

Streamer: "Ons werkgebied ligt tussen kunst en wetenschap in."

Maar in het begin waren er ook modelvliegtuigen...

Inderdaad. Ik was Belgisch kampioen, eerst voor zweefvliegtuigen en daarna voor helikopters.

Was dat uw passie vóór de film?

Nee, beide hebben me altijd al geboeid. Mijn moeder had die artistieke kant en dankzij haar kreeg ik al snel de smaak van de fotografie te pakken. Bovendien schilderde ze ook en speelde ze piano... Ze was zangeres...

Mijn vader vertegenwoordigde eerder de wetenschappelijke kant. Mijn grootvader, zijn vader, wilde echter niet dat hij ingenieur werd, wat hem zijn hele leven gefrustreerd heeft. Maar hoewel hij uiteindelijk notaris is geworden, is hij altijd weer nieuwe procedés blijven ontwikkelen. In de jaren 60 was hij de eerste die zijn studie informatiseerde. Hij heeft bijen gekweekt, een windturbine gebouwd en hij heeft me ook besmet met het virus van de luchtvaart en de modelbouw. Al snel mocht ik kleine en grote vliegtuigen besturen. Ik werd me dan ook al heel jong bewust van iets ongewoons in de modelbouwwereld: als piloot van een vliegtuig staat je leven op het spel. Vóór, tijdens en na het opstijgen moeten daarom bepaalde uiterst strikte controleregels worden gevolgd. De nauwgezetheid die ik in de luchtvaart had geleerd, paste ik ook toe op de modelbouw om een einde te maken aan het vaak pejoratieve en amateuristische etiket dat daaraan vast hangt.

In het begin van uw carrière werd u in België trouwens niet echt serieus genomen...

Zelfs Eddy Merckx ging tegen de grond toen hij begon te fietsen... Zodra alle moeilijkheden bij de start in eigen land zijn overwonnen, begin je onvermijdelijk daarbuiten bekend te worden als hij die het voor elkaar heeft gekregen. Toen ik in de Verenigde Staten kwam, vroegen de filmlui me: "Are you the Belgian guy? Yes? That's the one we want!"... Terug in België was ik slechts die vent die maar wat had aangerommeld. Dankzij het wereldwijde succes van Flying-Cam ben ik vandaag een Waal die het gemaakt heeft: het internationale succes wist het verleden uit.

Het bedrijf gaat van start, het groeit, u neemt mensen in dienst... Over hoeveel mensen gaat het vandaag?

We zijn met vijftien in Oupeye en een twintigtal in totaal als daar de freelancers worden bijgeteld.

Het plezier dat je uit het werk haalt, schuilt vooral in de kunde van een piloot en een cameraman om in team te werken. De piloot, dat zijn de vleugels, terwijl de cameraman het hoofd is: allebei besturen ze een machine die moet reageren op hun kleinste aanwijzingen. Niettemin is het voornamelijk mensenwerk want het vereist een perfecte communicatie tussen piloot, cameraman en regisseur. Die symbiose moet zelfs worden doorgetrokken tot in de taal tussen de piloot en de cameraman: die taal moet precies en ondubbelzinnig zijn om direct te kunnen communiceren.

De nieuwe ontwikkelingen waar we de laatste hand aan leggen – de reden waarom we het team hebben uitgebreid – zullen dit mensenwerk gemakkelijker maken: de computer en de informatica bieden nieuwe mogelijkheden. Vandaag neemt de computer het vervelende leerproces om de bewegingen te coördineren op zich. Zeven jaar geleden zijn we begonnen om het toestel uit te rusten met een geïntegreerd brein.

De machine wordt intelligent, of in elk geval intelligenter t.o.v. haar omgeving: voortaan zal de helikopter zijn positie in de lucht kennen. De piloot zal niet meer de enige zijn die zijn positie bepaalt: dankzij gps zal de vliegende camera zijn positie kennen met een grotere precisie dan die van de mens, want nu kunnen we de positie van de machine bepalen met een precisie van 2,5 cm.

Aerial Robotics maakt die precisie nu mogelijk. Flying-Cam werkt aan die stap met de hulp van vijf ingenieurs die op drie domeinen tegelijk werken: het vliegtoestel, het brein en de sensoren (bijvoorbeeld gyrostabilisatie).

Deze drie aspecten worden dus samen aangepakt. Voor zover ik weet, is er in de hele wereld geen enkel ander bedrijf waar deze drie competenties onder hetzelfde dak verenigd zijn.

Het is een enorme uitdaging, maar hierdoor kunnen we een product ontwikkelen dat nog beter presteert en waarmee we voorsprong kunnen nemen t.o.v. andere bedrijven.

Is de razendsnelle ontwikkeling van de informatica geen nadeel? Zullen de informatici u op een dag niet meer nodig hebben om opnames te maken?

Dat werd tien jaar geleden al voorspeld, maar zo is het niet gelopen. Het kost heel veel werk om een decor te maken met computergegenereerde beelden, bijvoorbeeld een berglandschap, terwijl Flying-Cam dat in enkele seconden voor mekaar krijgt.

In beide richtingen is er vooruitgang geboekt. Uit een echt beeld kunnen we nu een heleboel informatie halen om een artificieel universum te creëren. Dankzij het basisbeeldmateriaal dat we erin stoppen, kan de computer een 3D-universum uitwerken dat ons vroeger verschrikkelijk veel tijd zou hebben gekost. Bovendien zal de computer er artificiële decorelementen aan kunnen toevoegen.

In de jongste Robin Hood heeft Flying-Cam beelden gemaakt vanuit het standpunt van de pijl waarmee de badguy in de slotscène wordt gedood. De opname vond plaats op een verlaten strand. Al de rest, ook het paard, werd nadien door de computer gegenereerd.

Behalve de vliegende beweging over het strand zijn alle decorelementen later toegevoegd: wij hebben voor de basis-shot gezorgd waaraan de verschillende elementen zijn opgehangen. Kortom, op een bepaald moment zal er altijd wel een toestel nodig zijn om de realiteit vast te leggen.

Je kunt uitgaan van een computergegenereerd universum en er echte beelden aan toevoegen, je kunt uitgaan van echte beelden en er computergegenereerde beelden aan toevoegen of je kunt gewoon de pure realiteit behouden die altijd zal bestaan. We zullen altijd nog een liveconcert met echte muzikanten bijwonen...

U hebt waarschijnlijk weinig tijd meer om te vliegen. Mist u het niet?

Ik vlieg af en toe wel nog, hoor. Ik blijf plezier beleven aan vliegen door op de grond te oefenen met schaalmodellen waardoor ik de vingers soepel hou. De modelbouw is spectaculair veranderd. De band blijft vooral bestaan door de piloten die ik opleid, die ik selecteer en aan het werk zet. Ik probeer zelfs om met hen mee te gaan op het veld en wat camerawerk te doen om te zien wat er allemaal gebeurt...

Welk werk doet u het liefst?

Er zijn verschillende facetten: in de eerste plaats de R&D, die altijd heel belangrijk geweest is. De afstandsbediende helikopter werd ten onrechte als een speeltje bestempeld, maar vandaag is het een bijzonder stukje hightech.

We zijn al twintig jaar wereldleider. Het nieuwe prototype waaraan we werken, dat de lieflijke naam SARAH (Special Aerial Response Autonomous Helicopter) heeft meegekregen, is het neusje van de zalm: al 22 jaar laten we de Amerikanen, Japanners en Israëli's achter ons in de categorie van toestellen van minder dan 150 kg.

Dit aspect is veel minder bekend en glamoureus dan onze bijdrage aan Harry Potter, maar om dat te bereiken, was er veel werk nodig en moest de technologie worden ontwikkeld.

Dat boeit me net zo sterk als het werk ter plaatse: reizen en mensen ontmoeten, meewerken aan een project, nl. een film waarmee ideeën, gevoelens en emoties worden uitgedrukt.

Ten slotte is er het bedrijf zelf, dat met de tijd groot geworden is. Het verwerft een eigen bestaan en groeit zoals het lichaam van een kind. Flying-Cam eist voortdurend aandacht in zijn groeiproces. Dat is bijzonder boeiend, maar leidt ook tot veel frustratie. We zijn met mensen van wie de capaciteiten moeten worden ontwikkeld. Als we daarin slagen, dan kunnen we buitengewone dingen realiseren. Dat is zo voor SARAH: slechts één bedrijf, één groep mensen kan dat realiseren.

Streamer: We zijn al twintig jaar wereldleider. Met ons nieuwe prototype, het neusje van de zalm, laten we de Amerikanen, Japanners en Israëli's achter ons.

Zijn er overeenkomsten tussen uw rol als ondernemer en uw werk als regisseur?

Jazeker. Je bent de spil van een team. Filmmensen worden vaak een beetje als bohemiens beschouwd. Gek genoeg vind ik steeds meer overeenkomsten: wanneer je een film wilt maken, moet je geld vinden, een goede ploeg, een goed verhaal... Maar hetzelfde geldt voor een bedrijf... Eigenlijk is Flying-Cam een 22 jaar durende langspeelfilm (lacht).

Lijkt het u wat om zelf een film te maken?

Ik droom ervan, maar ik wacht. Ik hoop dat de nieuwe helikopter het waar kan maken op het veld. We hebben al een Oscar for Technical Achievement gekregen. De volgende stap zou zijn om een Scientific and Technical Achievement Award te mogen ontvangen. En met SARAH is dat mogelijk. Wanneer dat doel bereikt is, kan ik me op andere dingen gaan richten (glimlacht).

Inlichtingen

Flying-Cam Europe
Rue du Passage d’Eau 1a
B-4681 Oupeye
04 227 31 03
europe@flying-cam.com

www.flying-cam.com

Sinds 1979 weet Emmanuel zijn passie voor film en luchtvaart te combineren door, veelal Amerikaanse, superproducties te voorzien van luchtopnames die goedkoper, minder gevaarlijk en vaak nog preciezer zijn dan opnames die vanuit een echte helikopter worden gemaakt. En zijn reputatie blijft groeien: Flying-Cam mag inmiddels op veel erkenning rekenen dankzij de recente medewerking aan de opnames van Harry Potter, Mission Impossible, Adèle Blanc-Sec van Luc Besson of nog de jongste Robin Hood met Russell Crowe... Wat zou Hollywood vandaag zijn zonder zijn 'Holy Walloon'?