Tentoonstellingen tot 16 september 2018

Giancarlo Romeo, Emosong

De reeks Emosong van Giancarlo Romeo is ontstaan vanuit zijn verlangen een project te realiseren met de bewoners van het dagcentrum “Le Phare” binnen het IRSA (Institut Royal pour Sourds et Aveugles) waar hij werkzaam is. Een voor een hebben die personen, mannen en vrouwen met  een mentale, visuele, auditieve en/of motorische handicap, de ervaring van een fotostudio beleefd. Zij namen de rol van model op zich, maar ook die van assistent. Giancarlo Romeo nodigde hen uit een lied te kiezen dat tijdens het poseren afgespeeld werd en er vervolgens een voor hen betekenisvol uittreksel uit te citeren. 

Het resultaat van deze demarche is een reeks portretten in zwart-wit, in vierkant formaat, afgedrukt op een delicaat papier. Door aan de residenten de keuze te laten een lied te beluisteren dat hen raakt, zorgt de fotograaf ervoor dat hun aandacht gevestigd wordt op de muziek en niet meer op de context van een opnamesessie in een studio. Zij vergeten hierdoor dat een beeld dat moment gaat vastleggen en laten hun expressie de vrije loop. 

De krachtige foto’s van Giancarlo Romeo zijn soms hard maar werden vanuit een groot respect geconcipieerd. De emotie die men ervaart – maar die ook door de fotograaf gedeeld wordt – is tastbaar, terwijl zij tevens onuitgesproken blijft.

 Entrechats 

Vier eeuwen omgang met elkaar volstonden niet om de kat afkeer in te boezemen voor de mens ondanks de kwellingen die deze haar voortdurend heeft doen ondergaan tijdens een geduldige gezellentijd. De dag van vandaag is zij een “gezelschapsdier” geworden. Vierduizend jaar dat deze katachtige de mens geduldig heeft geobserveerd door hem te benaderen via concentrische cirkels, ondanks het afslachten, de brandstapel, de hekserij, de slagen en de verwaarlozingen. In haar volharding voorvoelde zij dat er met dat andere zoogdier een avontuur te ondernemen was en dat zij voor sommigen onder hen onmisbaar zou worden. Dank zij een gelijkaardige volharding werd zij gevierd door schilders, beeldhouwers, dichters, musici en fotografen. Van de anonieme beeldhouwers uit het oude Egypte, die Oriënt van waaruit zij blijkbaar tot ons is gekomen, tot André Malraux, terwijl ze ondertussen passeert bij Homerus, Michelet, Poe, Chateaubriand, Dumas, Ravel, Apollinaire, Bonnard of Steinlen. Allen hebben haar schoonheid, haar elegantie en haar deugden geprezen. Allen hebben van die geruisloze waker, dat huiselijke genie gehouden, oorzaak van zoveel geluk en medeplichtigheid.

Omdat de kat in heel haar mysterie en elegantie een artistieke figuur is, een onderwerp in de kunst, geprezen door fotografen en evenzeer door schrijvers, hebben het Musée de la Photographie en het Musée du Chat samengewerkt om een tentoonstelling gewijd aan de kat in de fotografie te presenteren. Niet minder dan zestig foto’s en video’s zullen in de tentoonstelling “Entrechats” getoond worden. Even zoveel werken van kunstenaars die heel even de plaats die de kat toekwam in de kunst hebben weten te geven of terug te geven.

Fhoto's de CORRADO AMATI + DAVE ANDERSON + NOBUYOSHI ARAKI + JANE EVELYN ATWOOD + MICHEL AUDER + ROGER BALLEN + NIKOLAJ BENDIX SKYUM LARSEN + THOMAS BOGAERT + EDOUARD BOUBAT + FRANCK CHRISTEN + DAVID CLAERBOUT + DENISE COENEN + ISABELLE DETOURNAY + LAURENT DUPONT-GARITTE + PETER FISCHLI & DAVID WEISS + MARTINE FRANCK + FILIP GILISSEN + DOUGLAS GORDON + DAN GRAHAM + GREGORY HALPERN + ROB HORNSTRA + IZIS + ALAIN JANSSENS + SERENA KORDA + ADOLPHE LACOMBLÉ + KARL LAGERFELD + ROGER LAUTE + JACKY LECOUTURIER + ELODIE LEDURE + CHARLES LEIRENS + VJOLA LESKAJ + PIERRE LIEBAERT + GARETH LONG + MICHEL LORIAUX + BÉNÉ- DICTE LOYEN + LES FRÈRES LUMIÈRE + ETIENNE-JULES MAREY + DUANE MICHALS + EADWEARD MUYBRIDGE + FRANÇOISE NUÑEZ + CHARLES PAULICEVICH + MARC PIERRET + ANICK PILLIONNEL + BERNARD PLOSSU + MICHAEL QUEENLAND + LUCIA RADOCHONSKA + ROBERT RAUSCHENBERG + BETTINA RHEIMS + BARBARA RIX-SIEFF + WILLY RONIS + ALDO SESSA + JEANLOUP SIEFF + JEAN-FRANÇOIS SPRICIGO + THIERRY STRUVAY + FILIP TAS + IVAN THOMAS + ARTHUR TRESS + LUC VAISER + JEAN-MARC VANTOURNHOUDT + ORIOL VILANOVA + WEEGEE + CLARENCE WHITE + HUGHES DE WURSTEMBERGER

Liliane Vertessen. A love supreme

Als achtjarige rijdt Liliane Vertessen bij het rolschaatsen graag langs de vitrines van de soldatenbars in haar geboortestad. Zij houdt van de neonlichten, de kleur van de gordijnen, het motief van de kleren van de prostituees die lief zijn voor haar. Op de zolder van het ouderlijke huis breidt en naait ze, met stukjes linnen, tule en papier,  kleren die zij versiert met ritssluitingen en medaillons van sigarettenpakjes. Haar grootmoeder vernietigt deze meteen.

Op de leeftijd van zestien jaar, na een uitstapje naar Parijs dat niet verder geraakt dan tot in Luik, ontmoet zij een knappe gast die nog altijd haar partner is. Samen zullen zij een muziekgroepje gaan vormen waarin Liliane zingt, trombone en dwarsfluit speelt. Zij draagt kleurrijke pantalons die zij zelf naait. Zij vertrekken naar de Verenigde Staten, naar New York en Californië, om te luisteren naar de musici die zij bewonderen. Zij slapen in bussen, stations en portieken. Haar jurken en haar mantels dragen de bewondering weg van de zwarte muziekanten. 

Eind jaren ‹70 begint zij zichzelf te fotograferen met bescheiden fototoestellen, in provocerende outfits die zij in sexy lingeriewinkels koopt om ze dan ze te herwerken. Zij accepteert bewust de kwetsbaarheid van die afdrukken die concertaffiches evoceren en de covers van underground tijdschriften. Zij omlijst deze met satijn, fluweel, kant en pluimen, waar zij eenvoudige woorden in neon aan toevoegt die boven haar ontblote lichaam stralen.

Fotografie is voor haar een etappe in een lang proces : de eenvoud van de setting – de hoek van een kamer, een achtergrondgordijn – laat vluchtig het plezier van dat rendez-vous voor de camera zien, een ritueel waarbij de kijker evenzeer geconfronteerd wordt met het lichaam van het model als met zijn eigen blik, om beurten kijker of voyeur.  Ver van de narcistische selfie, maakt Liliane Vertessen gebruik van haar lichaam als van een materiaal, evenzeer zoals een danseres, terwijl ze ons, zoals een moderne icoon, de troeblerende afdruk aanbiedt.

Liliane Vertessen (1952) studeerde fotografie aan de Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen. Haar carrière kende talrijke hoogtepunten zoals de dubbeltentoonstelling met Cindy Sherman in het PCBK Hasselt in 1987, “Liliane Vertessen en Wim Delvoye” in het S.M.A.K. in Gent in 1989, “Seven crimes one case” in het PMMK in Oostende in 1992, “David Bowie and me” in de Studio Propaganda in Antwerpen in 1999 en “Oxygen & Electricity” in het Cultuurcentrum in Hasselt in 2012. Haar werk is vertegenwoordigd in belangrijke collecties zoals het MUHKA Antwerpen, het PMMK Oostende, het Vlaamse Parlement en Belfius Art Collection.

Ontstaan uit Marcinelle op 31 Januari 1956, Giancarlo Romeo, volgt technische studies aan de Universiteit van het Werk van Charleroi. In 1976 ontdekt hij de foto dank zij Diane Arbus, Irving Penn, Robert Mapplethorpe. Tussen 1979 en 1986, bestudeert hij de foto aan de Academie van de Schone kunsten Alphonse Darville in Charleroi.