De wereld van Jacques Charlier is een immens en uiteraard parallel sterrenstelsel dat voortdurend evolueert. Deze veelzijdige Luikse kunstenaar is een echte artistieke alien. Van 28 februari tot 22 mei 2016 stelt hij tentoon in het MAC’s. “Peintures pour tous” (Schilderijen voor allen) biedt de kans om met deze vooraanstaande Belgische kunstenaar opnieuw kennis te maken.

“Zijn ironische manier van werken, zijn kritische en realistische kijk op het kunstsysteem, zijn jeugdigheid (ondanks zijn leeftijd!), zijn vitaliteit, zijn energie, zijn ongelooflijke productiviteit, zijn eclecticisme, zijn mengeling van genres, zijn historische waarde in België… Kortom, hij is een zeer volledige kunstenaar. Om al die redenen heb ik besloten een grote tentoonstelling aan hem te wijden”, zegt Denis Gielen, de nieuwe directeur van het MAC’s. Beter kun je het niet zeggen. Jacques Charlier is zeker een van die geheel autodidacte kunstenaars: hij probeerde een hele reeks disciplines uit die elkaar aanvullen maar die tegelijk ook tegenstrijdig zijn. In de lijn van een Vian, een Picabia en een Magritte heeft de nog altijd zeer jonge zeventiger op amper 12-jarige leeftijd voor God gezworen dat hij later alleen maar voor de kunst zou leven, en vooral dat hij alleen zou doen wat hij graag doet. Hongerend naar kennis en informatie in alle vormen, heeft hij zijn werk gericht op zijn verbeelding en op zijn ervaring van en verbinding met het universum. Eén zin volstaat al om hem op een idee te brengen. “Alle kunstenaars zoeken hun stijl; de mijne bestaat erin al mijn dromen te verwezenlijken. Ik verander voortdurend. Ik probeer alle uitdrukkingsmiddelen en behoud daarbij mijn vrijheid. Dat is paradoxaal. Het lijkt wel een rollenspel: voor elk idee schrijf ik een scenario, waarvoor spelers en een decor nodig zijn… De techniek komt naargelang het idee, voor het effect dat hij zal sorteren. »

Schilderijen voor allen

“Italiaanse schilderijen”, “kannibalistische schilderijen”, “fractale schilderijen”, “onkwalificeerbare schilderijen”... Allemaal artistieke thema’s en benaderingen die men door heel de tentoonstelling terugvindt. “Van ‘bloedige’ kritiek op de kunstwereld, via het wegmoffelen van de billenkoek en van het Franse rijbewijs met punten, tot de herinnering aan het glasramenatelier van zijn ambachtelijke vader, voert de overvloedige verbeelding van de kunstenaar de bezoeker mee naar zoveel verschillende werelden, waar men haast onbewust doorheen loopt. “Dat gebeurt allemaal spontaan. Eens ik begin, ga ik voort tot ik het beu word. Als ik zie wat ik 20 jaar geleden deed, heb ik de indruk dat het iemand anders is die dat heeft gemaakt. 99 % van de kunstenaars vindt voor zichzelf een stijl uit. En zo sluiten ze zichzelf op. Ze zitten allemaal vast in hun personage. Maar ik blijf altijd verschillende wegen nemen, ik kan niet anders”, vertelt Jacques Charlier haast guitig.

Een overvloed aan creativiteit

Hij durft niet alleen van figuratief naar abstract gaan, maar ook, zoals een acrobaat, heel natuurlijk van de ene naar de andere kunstvorm springen. Stripverhalen, punk en rockmuziek, tv-reportages, foto’s, krantenartikelen, collages, pastiches, spotprenten... het zijn allemaal hoofdstukken uit een lang verhaal waarvan men jaren later de omvang kan bewonderen. “Men vond mij altijd een komiek, dat was een persoonlijk spel. Heel mijn werk is beetje bij beetje gegroeid, zoals een kathedraal, stukje voor stukje. Vandaag begrijpt en ziet men al die verbanden, nu al die werken bijeen komen.” Zijn Luiks atelier is een soort grot van Ali Baba, vol herinneringen, allerlei verzamelingen, stapels papier, posters, boeken, foto’s, afbeeldingen, nieuwe technologieën... Daar zet Jacques Charlier onvermoeibaar zijn creatieve zoektocht voort, met de dynamiek en de vitaliteit van zijn blijkbaar eeuwige jeugd.

Renseignements : 

www.jacquescharlier.be

BIO EXPRESS

Jacques Charlier werd in 1939 te Luik geboren. Op 17-jarige leeftijd gaat hij werken bij de technische dienst van de provincie Luik, waar hij heel zijn loopbaan zal blijven en waar hij, vooral, leert tekenen. In 1962 maakt hij zijn eerste schilderijententoonstelling in de Kunstkamer te Antwerpen. Dat is de start van zijn artistieke loopbaan. In 1975 begint hij met muziek, met heel wat projecten zoals het oprichten van de groep “Terril” en met “regressieve” muziek. Tijdens zijn hele loopbaan neemt hij deel aan honderden individuele en groepstentoonstellingen in Europa en de hele wereld. Zijn werken zijn opgenomen in de verzamelingen van verscheidene Belgische musea voor moderne kunst, in Antwerpen, Brussel, Gent, Oostende en van de Franse Gemeenschap van Belgie, maar ook in Franse musea en in het Mudam te Luxemburg. Hij is de maker van een integratie in het CHU, het universitair ziekenhuiscentrum van Luik, waarvan Charles Vandenhove de architect is. In 2009 creeert hij CLArtvision met Utte Willaert en ook een posterproject 100 sexes d’artistes. In mei 2009 publiceert hij La Courbure de l’Art, een stripverhaal dat een portret schetst van de Frans-Amerikaanse hedendaagse kunstwereld.