Filatelisten zijn dichters die postzegels gebruiken als tickets om door tijd en ruimte te reizen. Bruno Venanzi, de voorzitter van Standaard Luik, vormt met zijn broers Marco en Luca een originele reeks.

@Elodie Timmermans

Er was een tijd dat postzegelverzamelaars een internationaal netwerk vormden. Toegegeven, het aantal berichten was belachelijk laag, maar de inhoud, het onderwerp en het voorwerp waren van heel wat meer waarde en konden zelfs iemands levenslot veranderen.Tijdens het interbellum was er in de streek van Luik een Belg en in het protectoraat van Libië een Italiaan die berichten en postzegels uitwisselden... Zowel de ene als de andere was landbouwer. Beide vrienden konden het goed met elkaar vinden en onderhielden geregeld contact, ondanks alle wederwaardigheden uit die woelige tijd. Toen de dochter van de Belgische correspondent in de jaren ’50 Rome wilde bezoeken, vroeg hij aan zijn Italiaanse vriend of die de jonge vrouw onderdak kon geven. Toen ze in het in station van Roma Termini aankwam, werd ze dan ook verwelkomd door de vriend van haar vader. De zoon van die vriend was landmeter en werkte in Milaan. Enkele jaren later, in 1958, kwam de gastvrijheid van de andere kant. De Italiaanse vader vroeg aan zijn Belgische vriend om zijn zoon te ontvangen, die de Wereldtentoonstelling in Brussel wilde bezoeken. Het was dus in Brussel dat die beide “postzegel”-kinderen elkaar ontmoetten en het tussen hen klikte. Zo werd de diptiek verzegeld, afgestempeld en voor het leven verzonden. Ze vestigden zich in Milaan en maakten dus in tegengestelde richting de reis die zoveel Italianen naar België ondernamen. Ze gaven zelf een eerste reeks van drie uit. Na de geboorte van Marco in Rome, in 1963, kwam het gezin terug naar België en vervolledigden de reeks met Luca in 1967 en Bruno in 1970.

Italianen of Belgen?

Met wie van de drie u ook het eerst in contact komt, u hebt altijd het winnende trio. De gebroeders Venanzi zijn nooit ver van elkaar en ze zorgen voor elkaar, ook al volgden ze een heel verschillende levensweg. Marco tekent stripverhalen, uitgever Luca verkoopt “vakboeken” en Bruno is een geslaagd zakenman. Drie succesverhalen die te danken zijn aan de daadkracht die ze zowel van hun Italiaanse als van hun Belgische afkomst meekregen. Maar naar welke kant gaat hun hart eigenlijk uit?

“Mijn banden met Italië zijn sterker, maar eigenlijk behoor ik echt tot beide landen en culturen”, antwoordt Marco. “In mijn jeugd hield ik van de figuur van Alix, omdat hij tegelijk Galliër en Romein is en ik mezelf daar een beetje in herken”. Luca en Bruno, die in België werden geboren, zijn duidelijk meer van het noorden, maar hun Italiaans temperament is voelbaar in hun creativiteit op economisch gebied.

Het geheim van het succes

Als je ze vraagt of ze het geheim van het succes kennen, is het de voorzitter van Standaard die het eerst schiet:“Men is te bang om te mislukken, wat men hier dan heel zijn leven meedraagt”, meent Bruno. “De sociale en culturele mentaliteit zet aan tot voorzichtigheid. Onze ouders hebben ons altijd vrij laten reizen, ook naar Turkije, met Interail-passen. Zin voor avontuur en met risico’s omgaan, dat kan men leren”. Luca plukt de bal uit de lucht:“Er zijn veel jongeren die uit noodzaak iets ondernemen. En dit is het moment daarvoor. België heeft een goede faam inzake pedagogie, menswetenschappen en stripverhalen”. “Lampiris oprichten was een echte uitdaging”,gaat Bruno voort. “Je moet doen wat je graag doet en je niet beperken tot opportuniteiten. Je moet proberen, om later geen spijt te hebben. Eigenlijk moet je van je passie je beroep maken”.

Een passie voor voetbal

Waarom hebt u Standaard gekocht?“Van ons gedrieën ben ik het meest geboeid door voetbal, reeds als kind. Bovendien vind ik dat er nog veel sluimerende mogelijkheden zitten in het voetbal en de afgeleide diensten ervan. Het is een onderneming met een zeer sterk groeipotentieel, ook al hangen de commerciële prestaties af van de resultaten op het veld. Het is dus een grootse uitdaging. Je moet steeds vlugger kunnen anticiperen vóór alles verandert.”

Marco, Bruno, Luca, drie succesverhalen die de vrucht zijn van een gepassioneerde en vasthoudende ondernemingszin en een onafhankelijke geest. Hun ouders en grootouders waren geen zakenmensen, maar ze hebben hun de open geest gegeven, die nodig is om te durven. Een echte kracht in een landje waar iedereen elkaar kent en waar mislukken verboden is. Zeker na tien jaar economische stilstand.

Kunstenaar Marco

Marco, de oudste van de drie, studeerde illustratie en striptekenen aan het Sint-Lucasinstituut in Luik. In 2003 werden enkele van zijn verwezenlijkingen bekroond op het internationaal festival van het stripverhaal in Angoulême, maar hij is vooral bekend om zijn bijdrage aan de “Alix”-reeks. Het “Auriac”-album (met een scenario van Benoît Despas) over de avonturen van een jonge Galliër in Palestina, won de internationale prijs voor het Franstalige christelijke stripverhaal. In 2008 sloot hij zich aan bij het tekenaarsteam dat met Jacques Martin samenwerkt bij Casterman.

Uitgever Luca

Luca begon bij Wolters Kluwer, waar hij gedurende zes jaar het uitgeversvak leerde. In 1998 had hij een ontmoeting met de leiders van de Luikse kamer van koophandel en industrie, die leidde tot de oprichting van een naamloze vennootschap waarvan 70% in handen was van de kamer van koophandel en 30% van hemzelf. Zo ontstonden de “Éditions de la Chambre de Commerce et d’Industrie SA”, met “Edi.Pro” als logo. Eind 1998 ging Luco op zijn eentje aan de slag. Hij geeft enkel hoogwaardige vulgarisatiewerken uit voor KMO-managers en hun accountants, maar ook voor leerkrachten en hun studenten. In die werken worden onderwerpen in verband met bedrijfsbeheer behandeld door specialisten. Als van nul vertrokken onderneming won Edi.Pro in 2007 de “Livre du Manager”-prijs van “L’Écho”.

Ondernemer Bruno

Bruno, die een passie heeft voor letterkunde en vinologie, haalt een licentie geschiedenis aan de Universiteit van Luik en een in de economie aan de Universiteit van Amsterdam. Hij begint zijn loopbaan bij Belgcam, MCI WorldCom en Certipost. Als bestuurder is hij sterk betrokken bij Meusinvest en is voorzitter van het netwerk “Wallonie entreprendre”, dat jonge ondernemers helpt bij het starten en het nemen van initiatieven. In 2003 komt zijn loopbaan in een stroomversnelling. Bij de liberalisering van de markt voor energiedistributie