Waw magazine

Waw magazine

Menu

Florence Mixhel, First Lady

  • Portrait
Hainaut  / Marcinelle

Door Thierry Tinlot

Sinds eind 2017 staat er voor het eerst een vrouw aan het hoofd van de redactie van het doorluchtigste Waalse tijdschrift dat dit jaar 80 kaarsjes mag uitblazen. Ze heet Florence Mixhel, is afkomstig van Luik, is 36 jaar oud en heeft een heleboel ideeën. In het glazen huis van Uitgeverij Dupuis, in Marcinelle, gaf ze antwoord op de vragen van Thierry Tinlot, haar voorganger in deze functie van 1993 tot 2004.

 

Wat is er Waals aan u ?

Ik vind dat ik het gewest vrij goed vertegenwoordig. Ik ben geboren in Luik, heb gestudeerd in Namen en Louvain-la-Neuve, ik werk in Charleroi … Met een oma in Aarlen en een geliefde in Bergen was het plaatje volledig geweest. Helaas, mijn partner is ook een Luikenaar.

 © Olivier Dossogne

Wat is er typisch Waals aan het blad Spirou?

Eigenlijk is hij een “Carolo”. Volgens mij heeft het personage toch wel veel van de schalksheid van de jongeren in deze regio. Ik denk dat het blad die onbeschaamdheid ook vandaag nog in zich heeft. Zo is Le Petit Spirou vrij trouw gebleven aan die oproerige geest. Een klein voordeel ligt in het feit dat ik, bij mijn weten, de eerste Waalse vrouw ben aan het hoofd van het magazine. Yvan Delporte, de historische hoofdredacteur, was afkomstig van Charleroi maar woonde en werkte in Brussel.

Is het belangrijk dat de redactie in Marcinelle is gevestigd?

Ik vind het belangrijk dat de redactie een centrale plaats inneemt binnen de uitgeverij. De kantoren van Spirou waren gedurende vele jaren gevestigd in Brussel. In de huidige context, waarbij de editie meerdere aspecten beslaat (audiovisueel, multimedia, internationale markten), is het belangrijk dat we samen en snel kunnen werken en van gedachten kunnen wisselen op een en dezelfde plek.

Is er in de geschiedenis van Spirou iets te vinden dat u heeft gemaakt tot de persoon die u vandaag bent?

Mijn ouders zijn gescheiden. Bij mijn vader thuis lagen er exemplaren van Spirou die van zijn eigen kinderjaren dateerden. Ik heb dus leren lezen in het blad van zijn tijd, dat van de jaren zeventig. Mijn eigen cultuur heeft zich veeleer via albums dan via tijdschriften ontwikkeld. Sinds ik hier ben aangekomen, heb ik echter een hele achterstand ingelopen. Het was een bijzonder fijne herontdekking: het blad was veranderd, en ook de personages, maar de geest is dezelfde gebleven.

U werkte al een tiental jaar op de redactie alvorens u er de leiding van heeft overgenomen. Wat heeft u daarvan onthouden?

Het is een baan waar het menselijk aspect van het grootste belang is. Je werkt immers met auteurs en de relaties tussen mensen staan centraal in de job. Ook al is het een cliché, Dupuis blijft een bedrijf met familiale inslag. Elke dag opnieuw sta ik op met hetzelfde plezier en de zin om naar hier te komen, ondanks de afstand van 120 km tussen Soumagne, waar ik woon, en mijn bureau. Daarnaast heb ik geleerd om discipline te hebben en om te gaan met stress, onvermijdelijke elementen in ons vak, ook al lijkt het – van buitenaf – wel vrij cool en relax om te werken voor een blad als Spirou.

Was er iets dat u angst inboezemde toen u deze functie aanvaardde bij een zo prestigieus blad?

Net als iedereen heb ook ik bepaalde angsten, maar ik probeer die te bedwingen. Om de 80ste verjaardag van het blad de nodige luister bij te zetten, maken we in 2018 de digitale omschakeling. Naast de editie op papier zullen we een sterk en origineel aanbod uitwerken op de website van het blad. Mijn voornaamste doelstelling – en tegelijk mijn grootste bron van stress – bestaat erin om beide aspecten, die elk een verschillende benadering vereisen, behoorlijk te beheren. Vervolgens zal een van mijn uitdagingen erin bestaan een evenwicht te vinden tussen mijn beroeps- en privéleven, want het werk legt beslag op een groot stuk van mijn tijd. We zijn op deze planeet echter met miljarden personen die allemaal het hoofd moeten bieden aan dezelfde uitdagingen! Tot slot, zoals elke editoriaal verantwoordelijke, ben ik natuurlijk ook wel bang om een superidee voor een stripverhaal te laten liggen.

 

Kunt u uw plannen voor Spirou in 2018 kort voorstellen?

Ik zou graag het karakter “voor alle leeftijden” van de krant versterken, door ons meer te richten op de jeugd. We willen bijvoorbeeld bereiken dat een kind zich het blad toe-eigent, er zijn weg in vindt en er iets vindt dat hem aanspreekt. Dit moet gebeuren op het vlak van zowel inhoud als vorm. Het gaat werkelijk om een grote uitdaging, want als je even bekijkt welke magazines je vindt bij de krantenboer, dan besef je dat ze vaker zijn gesegmenteerd – volgens leeftijd, interessesfeer – dan algemeen zijn en zich richten tot alle leeftijden en bevolkingsgroepen. We moeten beseffen dat Spirou een uitzondering vormt in het Franstalig perslandschap. Tevens zou ik ook graag de wisselwerking met de lezers versterken, natuurlijk door gebruik te maken van de website en de sociale media. Tot slot, zoals eerder al gezegd, zullen we een inspanning leveren om het digitaal aanbod en nieuwe reeksen te ontwikkelen.

Hoe relevant is een Spirou op papier nog in tijden van virtuele realiteit?

Gelukkig voor ons zet het blad mensen nog steeds aan het dromen en blijft het een voorwerp van verlangen en plezier waarover men ruziet om het toch maar als eerste te kunnen lezen. Zolang dat verlangen blijft bestaan, zal er plaats zijn voor een papieren versie van Spirou. Dit zal ons echter niet beletten een aanvullend digitaal aanbod uit te werken dat mensen rechtstreeks op hun tablet of smartphone zullen kunnen lezen.

Zult u uw kinderen voortaan verplichten om Spirou te lezen?

Een rijk gedoteerde Prix Spirou

In samenwerking met het Stripfeest in Brussel en zijn Atomiumprijzen reikt Spirou voortaan elk jaar een prijs uit (hulp bij creatie) van € 15 000 voor een project dat humor en avontuur combineert, in de grote traditie van de beroemde helden van het weekblad: Robbedoes en Kwabbernoot, Baard en Kale, De Blauwbloezen …

Daarvoor hebben ze niet op mij gewacht. Mijn zoon is fan van Stoppeltje en ook mijn dochter van 5 is al gek op het blad, ook al leest ze de teksten natuurlijk nog niet. Ik merk dat ze zich identificeert met eender welke heldin. Voor haar bestaan de personages echt. Ze heeft me al gevraagd of we naar Canada kunnen gaan om er de drie jongeren van de reeks Les Nombrils (The Bellybuttons) te ontmoeten. Zo zijn mijn kinderen er ook van overtuigd dat Robbedoes mijn collega op kantoor is.

Is Spirou volgens u een blad voor jongens of voor meisjes?

Dat is een terechte vraag en we voeren momenteel een studie in dit verband. Duidelijk is alvast dat er de jongste jaren heel wat lezeressen zijn bijgekomen. Ook belangrijk om weten is dat zes stripverhalen op tien vandaag door vrouwen worden gekocht.

Robbedoes in het echt!

Dit jaar zal het blad aanwezig zijn op twee grote evenementen. In de lente viert de stad Charleroi de 80ste verjaardag van zijn favoriete liftjongen, met een hele reeks manifestaties (tentoonstelling Guust Flater op het Place Verte, een concert als eerbetoon aan de flaterfoon in Quai 10, lezingen, projecties …). Deze zomer gaat er ook een Parc Spirou (pretpark gewijd aan Robbedoes) open in de buurt van Salon-de-Provence in Frankrijk.

www.parc-spirou.com

 

 

 

Your opinion counts