Voor de Renauds is de aarde die voedsel verschaft een onschatbare rijkdom. Die grond met eerbied behandelen, staat borg voor de gezondheid van de mensen en de toekomst van de planeet. 

Een mooi verhaal

Aan het begin van de jaren 1970 koopt Joseph zijn eerste koeien, om zijn gezin te voorzien van gezond en smakelijk vlees van dieren die in goede omstandigheden worden gekweekt. Een tientaljaren lang houdt hij 5 tot 6 dieren. Het leven gaat rustig zijn gang. Aan het begin van de jaren 1980heeft hij al een dertigtal koeien. De hoeve begint melk te produceren. In die tijd is Joseph arbeider bij een bouw- en ingenieursbedrijf. Wanneer hij technisch werkloos is, zorgt hij voor zijn vee. Maar als loontrekker mag hij overdag geen landbouwwerk doen. Wanneer de controleurs hem voor het blok zetten, laat hij zijn werk schieten om zich te wijden aan zijn passie: de hoeve. Op dat moment treden ook de melkquota in voege. Tot overmaat van ramp is het referentiejaar voor het verdelen van die quota ook zijn laatste jaar als loontrekker, wat betekent dat hij recht heeft op niets! Hij neemt zijn quota dus over van een boer die ermee stopt en koopt zijn eerste “echte” melkkoeien,Montbéliardes. Vervolgens huurt Joseph grond van een nabijgelegen legerkamp, zodat hij zijn veestapel kan uitbreiden. Jaar na jaar koopt hij melkquota’s op. Uit overtuiging beslist hij in 1997 hetbiologisch label aan te nemen en vervangt hij het witblauwras door Blondes d’Aquitaine, rustieke koeien die gemakkelijk kalven. Tot 2010 draait zijn bedrijf goed en wil Fabian doen wat hij al zowat tien jaar van plan is, namelijk zijn vader opvolgen. Jammer genoeg verliest de hoeve op dat ogenblik de gronden die ze van het legerkamp huurde. Ze kent haar ergste jaren: ze valt terug van 70 tot 20 ha en van 90 tot 20 koeien. Het werk van Joseph kan niet meer worden gefinancierd en de droom van Fabian valt in duigen. Het leven van de familie is helemaal in de war. Joseph gaat met pensioen, de hoeve neemt afscheid van een deel van haar kudde en melkquota’s worden verkocht. Joseph bewaart er toch één van voor de directe verkoop aan de consumenten, en samen met zijn zoon blijft hij zo goed en zo kwaad mogelijk nog enkele dieren houden. Het is een uitzichtloze situatie, tot plots de vereniging “Terre-en-vue” opduikt!

Terre-en-vue

Na een lang verblijf op zee en hoopvol uitkijkend naar het vasteland, riepen de matrozen vroeger “Land in zicht” (Terre en vue!), zodra ze een kustlijn zagen of meenden te zien. Dat was voor dieonverschrokken mannen een hele opluchting en vreugde: ze hadden de tocht overleefd en kondenmet een gerust gemoed uitkijken naar nieuwe avonturen. De vzw Terre-en-vue heeft precieshetzelfde effect op de landbouwers aan wie ze steun verleent. Die vereniging wil immers de toegang tot het land vergemakkelijken met het oog op duurzame landbouw.

Aan burgers wordt gevraagd aandelen te kopen van de coöperatieve met sociaal doel van de vzw. Die aandelen kunnen al dan niet bestemd zijn voor een welbepaald project. In feite koopt Terre-en-vue landbouwgronden op om ze te vrijwaren tegen grondspeculatie en ze dan toe te vertrouwen aan landbouwers die er de nodige zorg aan besteden, en die voorstanders zijn van korte ketens die passen in de plaatselijke dynamiek. Dankzij de vzw kan het familiebedrijf zich in 2013 opnieuw ontwikkelen. 

Dankzij een coöperatieve financiering door burgers krijgt het om te beginnen grond om de kudde uit te breiden. Het kan worden ondersteund, er vormt zich een netwerk en er duiken ideeën op! Fabian zit op een baal stro op het neerhof en neemt met een brok in de keel het woord om zijn verhaal te vertellen aan de zijde van de vzw... Terre-en-vue is in gang gezet. In enkele maanden tijd worden deakten voor de grond verleden. De winkel gaat open en wordt gevuld met yoghurt, eieren, melk, boter, biokaas van de hoeve, manden met groenten, kazen en andere streekproducten. De dorpsbewonerskunnen niet meer zonder de Renaudhoeve – een van die plaatsen waar je elkaar ontmoet en een babbeltje doet.

Vandaag telt het project van de familie Renaud een honderdtal coöperatieleden en staat het in voor bijna 70 % van de financiering. De familie profiteert ook van de gulheid van een verwant die zijn landbouwgrond ter beschikking heeft gesteld tegen een vrije huur. Fabian gelooft opnieuw in zijn overnameplan. En wanneer hij nu het woord neemt vanop zijn baal stro, is het om de wedstrijden strobaalwerpen aan te kondigen in de vrolijke sfeer van een reuzenbarbecue.

De “Petit Bourdon”

Bourdon is het dorp van de gemeente Hotton waar de hoeve zich bevindt. De “Petit Bourdon” is desucceskaas van de Renaud-hoeve. Joseph heeft die altijd al gemaakt en biedt er vandaag verschillende versies van aan: natuurlijke kwark, bruschetta, met peper, look en bieslook. Een ander product van Joseph heet “Le Vachy”, naar het gehucht dat op enkele honderden meter van de hoeve ligt. De “Vachy» lijkt een beetje op Boursin®. Hij bestaat ook in verschillende smaken.

INLICHTINGEN:

ferme.renaud@gmail.com

www.facebook.com/lafermerenaud 

www.terre-en-vue.be 

OPEN op vrijdag van 15 tot 19 u en op zaterdag van 10 tot 13 u

DE GEZICHTEN VAN DE RENAUD-HOEVE

RECEPT VOOR KIP MET PETIT BOURDON

VOOR 4 PERSONEN