Al 35 jaar lang stroomde de Houille geruisloos door Vencimont. Maar sinds kort doet de rivieropnieuw de raderen van de oude molen draaien. Sindsdien slaapt de molenaar niet meer. Want met zijn bakkerij en zijn twee vakantiehuisjes in plaatselijke natuursteen is dit plekje in de Naamse Ardennen om te stelen.

Deze 18de-eeuwse watermolen kreeg een nieuwe bestemming dankzij Louis-Marie Piron, die afkomstig is uit Our-Paliseul. De man heeft namelijk een regelrechte passie voor renovatieprojecten.In 1974, op 18-jarige leeftijd, ging hij van start met het avontuur ‘Thomas & Piron’ en besloot hij om, samen met een metselaar, Charles Thomas, het huis van zijn grootouders op te knappen. Eigenlijk zouden we het hier beter hebben over ‘restauratie’, want hij verbouwde eveneens de etablissementen ‘La Barrière de Transinne’ en ‘La Table de Maxime’ (verschenen in WAW nr. 23), het sterrenrestaurant van de Ardense chef Maxime Collard in Our.

Maar telkens wanneer de aannemer Vencimont doorkruiste om te gaan jagen, leek het of de oudewatermolen, die in 1970 ophield met draaien, hem wenkte. Louis-Marie Piron aarzelde niet lang. Hijwou het bouwwerk nieuw leven inblazen. Niet om het om te vormen tot milieumuseum, maar wel om er een nieuwe handelsactiviteit op te starten rond het werk van de molenaar en de bakker. Om het erfgoed meer samenhang en uitstraling te geven, liet hij ook twee mooie vakantiehuisjesbouwen. En om het geheel te managen stichtte hij een vennootschap en verzamelde hij rond zich vier partners, Dominique Leblan en Carine Schmitz (zaakvoerders), Chloé Englebert (bakkerij) en Laurent de Wouters (commerciële verkoop en evenementen).

Twee vakantiehuisjes en negen kamers

“De gîte du Moulin werd ingericht in de woning van de molenaar, naast het molenwerk, al hebben we vrijwel alleen de buitenmuren behouden,” legt Laurent de Wouters uit. “Deze vakantiewoning is voorzien van een zeer breed houten terras met uitzicht op de rivier en de vallei. De gîte de la Houilleligt dichter bij de weg en werd, op de plaats van een voormalige schuur, gedeeltelijk opgetrokken met lokaal gerecycleerde natuursteen” Alle kamers – vier tweepersoonskamers in het eerste vakantiehuisje en vier tweepersoonskamers en één eenpersoonskamer in het tweede – zijn bijzonder ruim en voorzien van een aparte badkamer en toilet. De keuze van het meubilair en de inrichting in een hedendaagse stijl ‘Ardennen light’ werden toevertrouwd aan een bedrijf dat samenwerkt metvoornoemde ondernemingen. Verder zijn de twee vakantiehuisjes, die lid zijn van de federatie ‘Gîteset chambres d’hôtes de Wallonie’ (zie onze reeks op de website), uitgerust met alle modernecomfort. “Tot onze klanten rekenen we voornamelijk families,” verduidelijkt Laurent de Wouters. “Maar of je nu naar hier komt met je gezin, vrienden of collega’s, dan wel om te gaan jagen, het eerste doel is genieten van de weelderige natuur. Circa 400 km bewegwijzerde paden doorkruisen de 11.000 ha van het boslandschap in de fusiegemeente Gedinne.”

Het kloppende hart van de molen

In de omgeving is er geen tekort aan toeristische bezienswaardigheden (het dorp Redu, het kasteelvan Lavaux-Sainte-Anne, de grotten van Han-sur-Lesse, Dinant, Bouillon enz.) of gastronomischehoogstandjes (waaronder Le Barbouillon in Vencimont). Maar voor de exploitanten is de belangrijksteactiviteit een bezoek aan het hart van de molen waar, onder leiding van Dominique Leblan, het water het rad opnieuw doet draaien. Leblan is de voormalige zaakvoerder van een verdeelcentrum voor boeken in Brussel en staat nu aan het hoofd van de boekhandels Slumberland en BD-World. Op een dag besloot hij om deel te nemen aan het project van zijn vriend Louis-Marie Piron. Om de genoegens van een nieuw beroep te leren kennen, dompelt hij nu zijn handen in de bloem. Een vrij gelijkaardig parcours werd kort tevoren eveneens afgelegd door maag- en darmarts Dominique Delacorix, die werkelijk alles opgaf om de molen van Hollange in Fauvillers (tussen Martelange en Bastenaken) nieuw leven in te blazen. Hij ruilde zijn doktersjas in voor een molenaarsschort. Zijn adviezen bleken bijzonder waardevol bij de heringebruikname van de molen. “Het volledige binnenwerk was er nog, van de afdamming en de molenbeek die het water van de Houille 300 m stroomopwaarts omleidt, tot het drijfwerk, de drijfriemen, de katrollen, de molenstenen, de kaar, de transportbanden, de wanmolen en de zeef,” legt de zaakvoerder uit. “Maar natuurlijk vergde het de nodige tijd en veel geduld om alles weer te laten werken. Voor het technische aspect lieten we helpen door een jongeman uit Vencimont, Christophe Léonard, niemand minder dan de achterneef van Louis Wavreille, de laatste molenaar.”

Elektriciteitsproductie

Het eigenaardige aan de molen is dat de drie raderen bakjes hebben, die het water dus opscheppen.Wellicht werden ze vroeger gebruikt om drijfkracht te produceren voor het malen van drie soorten graan. Vandaag vormen ze een onderdeel van de elektriciteitsproductie – de molen levert 20 à 25 % van het verbruik voor het complex – die in het elektriciteitsnet gebracht wordt. Slechts één waterrad brengt de zware molensteen op de verdieping in beweging: die dient om speltgraan te pletten en te malen tot meel. “Omdat het pelsysteem nog niet werkt, komt de spelt gepeld van de boerderij van mijn neef in Ham-sur-Heure,” legt Dominique Leblan uit. “De tarwebloem die we gebruiken voor ons brood is afkomstig uit Frankrijk. Net als onze bakkerin overigens! ”

INLICHTINGEN:

DE AMBACHTELIJKE BAKKERIJ

Ze heet Chloé Englebert, is afkomstig uit Hargnies, een kleine gemeente aan de andere kant van de grens, en in september van vorig jaar behaalde ze haar diploma aan de hotelschool van Namen. In de Moulin de Vencimont maakt zij lekker ambachtelijk brood. De bakkerij, waar het brood op steengebakken wordt, kreeg onderdak in het voormalige woongedeelte van de boerderij. Niet alleen de dorpsbewoners, maar ook de inwoners uit de gemeenten in de omgeving lopen hier af en aan. In januari sloot de bakkerij zich aan bij de groep van ambachtelijke producenten die geselecteerd werden door de chefs van ‘Génération W’. Haar twee topproductent worden met natuurlijke bloemgemaakt: een wit brood van tarwebloem en een grijs brood van tarwe (60 %) en spelt (40 %). Waarom geen brood met 100 % spelt? “Dat zou te droog en te hard zijn”, antwoordt het meisje dat stage liep in de molen van Hollange, maar er snel aan toevoegt dat je altijd bijleert. “Je leert elke dag, er zijn geen recepten om een lekker, geslaagd brood te maken. Je leert door te kijken, te observeren,te reageren. Je moet spelen met de tijd, want elke keer rijst het deeg op een andere manier”,benadrukt de bakkerin, die zelf wel altijd precies op tijd is, want ze heeft de gewoonte om elke dag stipt om 3.45 u op te staan om rond 4.30 u aan de slag te gaan in de molen. “Door meer tijd te nemen voor het maken van het brood hoef je er geen additieven of kunstmatig gluten aan toe te voegen. Je moet het deeg trager kneden. Meestal is het al 7 u voor ik het eerste brood in de oven steek.”

Een uur later verspreidt het warme brood zijn aroma in de bakkerij, waar Chloé, geholpen door jobstudente Clémence, de eerste klanten verwelkomt. In september begint Clémence op haar beurt aan haar opleiding. Want er wordt niet alleen brood verkocht, geleidelijk aan werd het assortiment uitgebreid met stokbroden, suikerbrood, koffiekoeken, taarten en seizoensgebak. De bakkerij is alleen van donderdag tot zondag geopend voor de klanten, maar op dinsdag en woensdag gaat Chloé eveneens aan de slag; ze verzorgt de bestellingen en voorziet de verkooppunten in de streek van lekkere producten. Laurent de Wouters en Dominique Leblan doen de leveringen. En zo komt het brood van de Moulin de Vencimont terecht in Paliseul, Redu, Bievres, Jambes, Cognelée, Vresse-sur-Semois en zelfs in Perwez, Waals-Brabant.

ESPACE DU MEUNIER

Om het aanbod nog te verfraaien, werd onder het prachtige gebint van de schuur een ‘Espace duMeunier’ ingericht. Die grote zaal met uitzicht op de Houille en het beboste platteland – weldra wordt ze uitgerust met een keuken – is ontworpen voor de organisatie van allerlei evenementen(communiefeesten, rally’s, huwelijken, verjaardagen, enz.). Er is ruimte voor 120 gasten voor eenreceptie, 70 disgenoten voor een maaltijd en 40 personen voor een vergadering of studiedag. In de ruimte kan men ook kunstwerken ophangen, waardoor ze omgevormd wordt tot tentoonstellingszaal.