- Tendance
Door Thomas Turillon (L'Avenir)
Yves Deneyer kiest niet
In zijn werkplaats in La Bouverie, een deelgemeente van Frameries, schept Yves Deneyer evenveel genoegen in het maken van een ijzeren trapdeel dat het dertig jaar zal uithouden, als van een houten muurbekleding voor een huis. Hij vindt het even prettig op zijn draaibank schotels van verscheidene houtsoorten samen te stellen, als een stalen loopbrug in elkaar te lassen.
Het was heel toevallig dat hij met die twee materialen ging werken en zo van zijn hobby zijn beroep maakte. “Van opleiding ben ik softwareanalist-programmeur … Iets helemaal anders dus ! Als autofanaat heb ik twaalf jaar in de automobielsector gewerkt.” Reden genoeg om een van de geheimen te onthullen waardoor hij zich alle dagen kan onderscheiden : “Dat ik vandaag mijn metalen werkstukken kan afwerken met verf, is te danken aan mijn verleden in de autosector. Ik werk met de hoogwaardige verf die in de auto- branche wordt gebruikt en niet met die uit het bouwbedrijf ! ”
Geen stukje braam, geen snede die ook maar één millimeter afwijkt en geen enkele naar buiten stekende bout ...
© Fred Guerdin
Om tevreden klanten te maken
In de periode die hij in de autosector doorbracht, nu veertien jaar geleden, begon Yves Deneyer al aan zijn reconversie te werken. Zijn huis – dat hij zelf heeft gebouwd in 2005 en dat meer bepaald opvalt door de binnenmuren van MDF, vormt het eerste tastbare bewijs van het talent van deze man uit de Borinage. Net zoals de tafel van Mortex en de zeer mooie, naar de verdieping leidende metalen trap, die ook van zijn hand zijn – “Sindsdien heb ik er 200 gemaakt ! ”. Geen stukje braam, geen snede die ook maar één millimeter afwijkt en geen enkele naar buiten stekende bout…
“Mijn architect zei me dat ik gouden handen heb en dat ik me op die markt moest toeleggen. Zo ben ik in 2007 begonnen met de hulp van een halftijdse arbeider want ik delegeer niet graag. Zolang ik het lichamelijk aankan, wil ik alles zelf doen. Ik werk overal in België, maar het project moet me boeien. Ik doe wat technisch mogelijk is, maar het moet me inspireren. Ik werk niet louter voor het geld, maar om mijn klanten en ook mezelf tevreden te stellen ! Behalve de grote stukken die in mijn atelier worden gemaakt, gebeurt alles direct op de bouwplaatsen.”
De nu bijna vijftigjarige ondernemer voert een brede waaier werken uit. En daar is een goede reden voor : “Ik heb een afkeer van eentonigheid. Ik stap graag over van het maken van meubilair naar een houten gevelbekleding en daarna bijvoorbeeld naar een terras.” Doordat hij zowel met hout als met metaal werkt en hij niet van anderen afhankelijk is, kan hij tijd winnen, zoals bij het maken van zijn televisiemeubel, waarvoor hij eerst een metalen geraamte maakte, dat hij daarna bekleedde met hout.
Het was heel toevallig dat Yves Deneyer met die twee materialen ging werken en zo van zijn hobby zijn beroep maakte.
Geen kunstenaar, maar ambachtsman !
Je moet een beetje verder kijken om te begrijpen dat zijn talent niet zomaar is komen aanwaaien. “Mijn vader en mijn beide grootvaders hadden werkplaatsen waarin ik naar hartenlust kon knutselen. Op mijn 12e begon ik te lassen ! ”, vertelt Yves Deneyer, die al in zijn kindertijd aan de behendigheid van zijn tien vingers begon te werken, hoewel hij toen nog niet wist dat zijn kinderspel van hem de nu veelgevraagde vakman zou maken. Negen van de tien klanten ondertekenen zijn bestekken zonder zelfs maar elders te zijn gaan kijken.
Zijn stijl ? Zijn creaties voldoen aan sommige codes uit de 21e eeuw. “Alles wat ik maak, is heel eigentijds. Heel lineair en geraffineerd”… Maar zeg hem niet dat hij een echte kunstenaar is, want die benaming wijst hij ook af voor de andere activiteiten waarin hij uitblinkt, zoals fotograferen, meer bepaald van XXL-opnamen van grote ruimten aan de Amerikaanse westkust, waar hij graag met zijn gezin gaat kamperen. “De foto’s zijn mooi, maar niet ik ben de kunstenaar, doch de natuur”, zegt hij nadrukkelijk. In plaats van kunstenaar, noemt Yves Deneyer zich liever ambachtsman. “Ik heb gevochten om dat officiële statuut te verkrijgen. Met mijn vele unieke stukken en met mijn zin voor manuele afwerking beoefen ik een ambacht.”
Bomen van overledenen worden onsterfelijke voorwerpen
Pennen van magnolia, pepermolens van berkknoesten, onderleggers van notelaar, decoratieve appels van Japanse kerselaar … Liefst zesenvijftig houtsoorten hebben al een nieuw leven gekregen dankzij zijn handigheid. “Het meeste komt van bomen die in de streek werden gerooid. Ik probeer zoveel mogelijk plaatselijk hout te gebruiken”, legt Yves Deneyer uit, die soms ook planken van gerecycleerde skateboards gebruikt.
Allemaal stukken hout die ongelooflijk veel emoties losweken wanneer er kunstwerken en zelfs geschenken van worden gemaakt. De ambachtsman herinnert zich bijvoorbeeld nog hoe het hout van een appelboom van een overleden grootmoeder een opbergbakje van haar kleindochter werd. Ook herinnert hij zich hoe iemand de schotels wilde kopen die hij van een notelaar van zijn moeder had gedraaid en die dan de pennen, die uit het overschot van hetzelfde hout gemaakt waren, aan al zijn familieleden had uitgedeeld. Onze ambachtsman denkt ten slotte aan die tulpenboom uit Virginia, een houtsoort met een aangename geur die hij graag bewerkt. “Die kwam voort van een familiale eigendom waar de kinderen een hutje hadden gebouwd toen ze klein waren. Opdat de familie de boom en de geschiedenis ervan niet zouden vergeten, had de dame die er woonde me gevraagd om schotels te maken die ze wilde uitdelen aan haar naaste familieleden.” Hoe treffend zijn dergelijke verhalen.
Pennen van magnolia, pepermolens van berkknoesten, onderleggers van notelaar, decoratieve appels van Japanse kerselaar ... Liefst zesenvijftig houtsoorten hebben al een nieuw leven gekregen dankzij zijn handigheid.
Yves Deneyer
+32 (0) 475 95 57 94
www.facebook.com/ydeneyer
www.facebook.com/yvesdeneyertournagesurbois