- Tourisme
Door Waw
— Ondergronds Wallonië
Onder de Citadel van Namen
© Vincent Ferooz, Pixel Komando
“Een termietenhoop” zou Napoleon hebben gezegd over dit immense fort en zijn netwerk aan ondergrondse gangen waarvan de bouw zich uitstrekte van de 16e tot de 19e eeuw. Maar hoewel ze verscheidene kilometers lang zijn, zijn enkel de ongeveer 500 meter gerestaureerde galerijen toegankelijk voor het publiek. Meer dan genoeg om zich over te verbazen. Vanuit het Bezoekerscentrum Terra Nova zal het publiek tijdens de rondleiding een duik nemen in de ingewanden van het fort en in de geschiedenis van de citadel. Tijdens heel de rondleiding zullen 3D-animaties, projecties en geluidseffecten de door de gids gegeven uitleg en vertelde anekdotes onderstrepen. Men zal leren hoe de gangen werden gemaakt en waarvoor ze dienden (opslag, schuilplaats, logistiek …) en zien hoe soldaten langs de schietgaten de vijand bestookten.
Onderweg zullen de bezoekers leren dat zich in een (ander) deel van de gangen de werkplaatsen van Parfumerie Guy Delforge bevinden en dat de wijnen van Grafé-Lecocq verouderen in vaten die zijn opgeslagen in tunnels die tot 1953 werden gebruikt door de tramlijn tussen het station van Namen en het ‘Grand Hôtel de la citadelle’.
https://citadelle.namur.be/fr/grands-souterrains-citadelle-namur
— Wallonië per fiets
De Cyclerie in Luik
Thomas, Gilles en Yves. Vijf jaar geleden besloten deze drie Luikse fietsfanaten hun gezamenlijke kennis te gebruiken om een fietsatelier te openen. Die in Outremeuse gelegen werkplaats biedt verscheidene diensten aan : basisherstellingen en -onderhoud, alsook het restaureren en individualiseren van fietsen, maar bovendien – en daar schuilt het originele van deze onderneming – het van A tot Z op maat bouwen van fietsen die aan de morfologie en het gebruik zijn aangepast ! De drie fietsenmakers hebben elk hun specialiteit : Thomas maakt kaders, Gilles wielen (spaken, assen, velgen …) en Yves doet de eindmontage en de herstellingen.
Ze zijn kortom ouderwetse fabrikanten die in het centrum van Luik een ruim gamma van diensten willen aanbieden voor de zo nuttige, zuinige en duurzame fiets. En het succes overtreft de stoutste verwachtingen van het trio : “Onze werkplaats draait goed”, zei Thomas in de lente, “maar gelijk vele anderen hebben we te weinig onderdelen. Haast 90 % van de componenten van een fiets (kettingen, tandwielen, remmen, kabels …) komt immers uit Azië ! ”
— Ambassadeurs met liedjes
Aprile en de Wolvenhoeve in Trooz
In het Land van Herve, op de hoogte tussen Olne en Trooz, in het dorpje Forêt, ligt de ‘Ferme des Loups’ of Wolvenhoeve, een plaats die de jonge zanger Aprile inspireert. “Ik ga me er graag herbronnen”, legt de in de streek geboren kunstenaar uit. “Ik heb daar trouwens een sequens opgenomen van mijn ‘Giving Up Time’-clip, die werd geregisseerd door mijn broer Maxime Donnay.”
Waarom oefent die oude kasteelhoeve zulk een aantrekkingskracht uit op Aprile ? Omdat ze werd aangekocht en volledig gerenoveerd door mensen uit de streek, de familie Crahay, en ze tot een ‘zytho-bistro-naturo-toeristische’ gelegenheid werd omgevormd zonder iets van haar ziel te verliezen ! Hoewel ze inderdaad ‘magische’ rugzakken aanbiedt als gids voor uitstappen vol verhalen en lekkernijen, is de Wolvenhoeve ook een degustatieruimte waar je met streekproducten kan kennismaken onder het drinken van een Louve, een van de bieren die door de op de benedenverdieping gevestigde microbrouwerij worden gemaakt. Sinds april biedt de hoeve ook ruimte voor biologische roomijs en chocoladeworkshops. Aan het hoofd staat Valéry Juprelle, een landbouwerszoon die in het dorp is opgegroeid en zijn opleiding kreeg bij Jean-Philippe Darcis in Verviers. Een jonge wolf in opgang, zoals Aprile !
Youssef Swatt’s en de kalkovens van Sint-Andries in Doornik
Youssef Swatt’s, een fan van teksten en rap, heeft niet lang geaarzeld om de oude kalkovens van Chercq te kiezen voor de uitzending. “Ik ben van Doornik en deze plek intrigeert me al van toen ik klein was …”
De acht ovens, die vanaf 1840 werden gebouwd, hebben een eeuw lang plaatselijke kalksteen verhit om er onafgebroken natuurlijke waterkalk van te maken. Zo hebben ze geholpen om van Doornik de voornaamste kalkproducent ter wereld te maken. De vroegere, aan de oever van de Schelde langs de jaagpaden gelegen oude ovens van de ‘Rivage Saint-André’, zijn nu overwoekerd door planten, maar hun grootsheid en poëzie hebben ze niet verloren. Daarom zet de Stichting FaMaWiWi zich al sinds 1997 in voor het behoud van de site. Ze wil daar een cultureel en creatief project ontwikkelen, dat ook evenementen organiseert (er is 60 meter aan gewelfde zalen), alsmede herdenkingen dankzij de ‘Passeurs de mémoire’ of ‘Herinneringensmokkelaars’. “De ruimte boven de ovens is een grote tuin geworden, waarin degenen die dat willen, berichten over onze tijd kunnen achterlaten voor de toekomstige generaties”, aldus Eric Marchal, een van de vier gangmakers die de stichting hebben opgericht. Die mensen kunnen ook vragen dat hun as daar wordt uitgestrooid. Zo wordt de site een origineel graf !
—In de Anciens Abattoirs van Bergen tot 1 augustus
Textilités
Mâchoire, Esther Babulik 2019 © J. Poezevara
De Anciens Abattoirs van Bergen brengen een grote tentoonstelling van uitsluitend Belgische kunstenaars. Onder de titel Textilités vinden dertig hedendaagse kunstenaars zich rond één thema : textiel. Met meer dan zestig speciale, recente en oude werken, biedt Textilités een brede kijk op de hedendaagse Belgische creativiteit.
De tentoonstelling wil doen nadenken over het begrip, de zin en de relevantie van textiel, dat wil zeggen over de relatie tussen materie en krachten, die daardoor zelf een vorm van ‘textiliteit’ wettigt.
Ter illustratie werden er werken gekozen van in België wonende creatieve kunstenaars die door textiel aan het werk worden gezet en waarbij de creatieve energie even belangrijk is als de uiteindelijke vorm. De geëxposeerde werken getuigen van symbolische, culturele en esthetische waarden van makers die zowel beeldende kunstenaars als ambachtslieden zijn.
Textilités wordt georganiseerd in samenwerking met de Stad Bergen en met Les Drapiers, onder het commissariaat van Denise Biernaux. Het is een initiatief van BeCraft, een beroepsvereniging die de beroepen van makers van toegepaste kunst uit Wallonië en Brussel tot hun recht willen doen komen. Keramiek, glas, juwelen, papier, textiel en design zijn, onder andere, creatieve sectoren waarin de gekozen en gepromote kunstenaars actief zijn.
De Galerij van BeCraft is een vitrine voor de jongste, altijd even innoverende en gedurfde creaties van de aangesloten kunstenaars. De ernst waarmee de werken werden gekozen en voorgesteld, doet echter geen afbreuk aan de gezelligheid van de plek, waar men thee kan drinken uit handgemaakte mokken.
— Twee boeiende tentoonstellingen in de Grand Hornu tot 29 augustus
Comme le mur qui attend le lierre
Fiona Tan / Daniel Turner / Oriol Vilanova
Ruins, Fiona Tan, 2020. Courtesy de l’artiste, Peter Freeman Inc, New York et Frith Street Gallery, Londres. © SABAM Belgium 2021
In het vroegere ‘ingenieurshuis’ van het Museum voor Hedendaagse Kunst nodigt deze tentoonstelling u uit voor een poëtische en kritische meditatie rond ‘ruïnes’ op basis van een installatie van Oriol Vilanova, een dubbele filmvertoning van Fiona Tan en een beeldhouwwerk van Daniel Turner.
De uit verscheidene beeldenmozaïeken bestaande Vues imaginaires (2017) is een verzameling van honderden postkaarten met daarop afbeeldingen van ruines, die Oriol Vilanova op vlooienmarkten op de kop heeft kunnen tikken. De tegenhanger Ruins (2020) bestaat uit twee films die door Fiona Tan werden opgenomen in de vroegere machinezaal van de Grand-Hornu en die worden geprojecteerd op schermen die op enige afstand van elkaar staan. Het verbindingsteken tussen die twee installaties is het beeldhouwwerk RH2 (2012) van Daniel Turner, dat, vertrekkende vanuit die ruïnes, aanzet tot een kritiek van de kapitalistische economie en van het ‘creatieve afbraakproces’ ervan, doordat de kunstenaar van oude koelkastklinken een archeologisch artefact maakt.
De tentoonstelling suggereert dat de uitrustingen en de gebouwen die we op duurzame wijze maken, minder ‘bestand zijn tegen de tand des tijds’, dan wel ‘de schuilplaats van de tijd’ zijn, net zoals de samenlevingen en de instellingen van een tijd die uiteindelijk minder definitief voorbij is, dan wel teruggevonden wordt in de resten en de archieven ervan.
Cento - James Welling
Het MACS vroeg aan James Welling om zijn huidig fotowerk over de architectuur en de beeldhouwkunst uit de Grieks-Romeinse Oudheid te tonen. Deze nieuwe reeks, die Cento heet, vindt in 2018 haar oorsprong in het Met (Metropolitan Museum of Art) van New York, toen de Amerikaanse kunstenaar foto’s nam van de buste van een Romeinse keizerin, Julia Mamaea, en die in verschillende kleuren afdrukte met behulp van collotypie, een oude druktechniek.
Onder de indruk van de vloeiende kleurstoffen die het gezicht opnieuw zijn vleeskleur schonken, beseft James Welling dat die gewassen en doorschijnende weergave op twee manieren teruggaat in de tijd : naar de polychrome beelden uit de Oudheid en naar de zwart-witfotolithografie (of lichtsteendruk) van de eerste albums die werden gewijd aan de 19e eeuwse archeologische zendingen. Zijn nieuwsgierigheid brengt hem naar andere plaatsen en musea, meer bepaald naar Athene en Eleusis, en doet hem de kleurentheorieën uit de Oudheid en vooral die van Aristoteles bestuderen.
Sinds 1998 gebruikt James Welling ook digitale technieken en kleurenpaletten zoals Photoshop. Zo ‘bevrijdt’ hij kleur uit het dwangbuis van het onderwerp en de geschiedenis. “Intense kleuren en bladgoud deden textiel, haar en carnatie tot hun recht komen”, legt hij uit in verband met Cento en zijn eerbetoon aan de Griekse beeldhouwkunst.