Waw magazine

Waw magazine

Menu

Op zoek naar uitmuntendheid

  • Dossier
  • / Musée MUDIA
Luxembourg  / Redu

Door Christian Sonon

Terwijl het Mudia het resultaat is van het werk van een deskundig team, hebben we het ontwerp ervan te danken aan Eric Noulet. Deze gepassioneerde kunstliefhebber offerde drie jaar van zijn leven op om voor het publiek een vernieuwend en boeiend didactisch instrument te ontwikkelen. Iets dat nog niet bestond!


Hij noemt zichzelf een “zinneke”, een kind van Brussel, maar geeft toe dat onze Ardennen een grote aantrekkingskracht op hem uitoefenen. Het is overigens in de Ardennen, meer bepaald in Herbeumont, dat hij destijds zijn vrouw leerde kennen. “Er bestaat tussen ons een genegenheid die na 50 jaar even sterk blijft” fluistert Eric Noulet ons in, “onder andere omdat we dezelfde passies delen.” Tot die passies behoren – natuurlijk – de kunst maar ook lange wandelingen in het woud waar het echtpaar in de herfst graag paddenstoelen plukt en … het hele jaar lang afval verzamelt. “We hebben een plicht jegens de natuur”, verklaart hij. Het is duidelijk dat deze verzamelaar ook meent dat hij een plicht heeft ten aanzien van onze kinderen: indien hij drie jaar van zijn leven heeft gewijd – zonder welke hulp ook van overheidswege – aan de creatie van een juweeltje als het Mudia, dan is dat in de eerste plaats om de kinderen op te voeden in de wereld van de kunst, meer bepaald door hen in vervoering te brengen. Of misschien is het wel het omgekeerde…

Eric Noulet, vanwaar komt uw passie voor de kunst?

Mijn ouders hadden schilderijen, niets van grote waarde, maar die hebben zeker mijn nieuwsgierigheid gewekt. Toen ik jong was, ben ik met mijn rugzak door tientallen landen getrokken en telkens wanneer er ergens een museum op mijn weg lag, liep ik er binnen. Toen ik in Parijs woonde, ben ik wel driehonderd keer ‘s avonds naar het Louvre gegaan om er de verschillende afdelingen een voor een te ontdekken. In een museum ben ik altijd gelukkig. Ik voel me er net als onder een parasol. Ik kan er rustig ademhalen en me helemaal overgeven aan mijn gevoelens.

De meeste werken die in het Mudia zijn tentoongesteld, komen uit uw eigen collectie. Herinnert u zich nog uw eerste aanwinst?

Ja. Ik was 20. Ik ben er echter niet bijzonder fier op, want meer dan een prentkaart die op een doek was gekleefd stelde het niet voor. Een van de eerste belangrijke schilderijen die ik kocht, was een werk van de fauvist Jean Vanden Eeckhoudt, dat overigens ook in Redu is tentoongesteld. In werkelijkheid is mijn passie werkelijk ontloken toen ik bijna veertig was en ik kunstwerken begon te kopen. Ik had rugklachten en daardoor was het beter om te stoppen met tennis, squash en jogging. Ik besliste om dan maar veilingzalen in binnen- en buitenland te bezoeken. Zo ben ik een eclectisch verzamelaar geworden en voelde ik me aangetrokken tot zowel de oude meesters als de moderne schilderkunst – tot halverwege de 20e eeuw – en de beeldhouwkunst uit de 19e eeuw. Het is niet zo eenvoudig om met overleg te kopen. Het is met schilderijen als met wijn: om je niet te vergissen in je speurtocht naar kwaliteit, moet je niet alleen veel bezocht hebben om te kunnen vergelijken, maar ook heel wat kennis verwerven door boeken te lezen. Mijn bibliotheek met kunstboeken is zo groot als deze ruimte (hij toont een oppervlakte van ca. dertig vierkante meter, n.v.d.r.).  

Komen de andere tentoongestelde werken uit privécollecties?

Ja, allemaal, want het is te moeilijk om bruiklenen van musea te verkrijgen. Ik wist de hand te leggen op enkele mooie werken… een Veronese, een Kandinsky, een Sweerts… Onder verzamelaars vormen we in zekere zin een netwerk. Daar we elkaar kennen, hebben we er geen moeite mee om onderling werken uit te wisselen. Zelf leen ik ook elk jaar een aantal werken uit. Een passie, die moet je delen, anders wordt het een manie.

Vindt u musea onvoldoende aantrekkelijk?

Ze zijn in ieder geval elitair, niet gemaakt voor de gewone mens. Die gaat er niet heen omdat hij er zich verveelt. Doctors in de kunsten, die de teksten voor de didactische panelen schrijven, scheppen er vaak een duivels genoegen in om ondoorgrondelijke termen te gebruiken. Als je niet vertrouwd bent met bepaalde termen of zinswendingen, leer je helemaal niets en heeft je bezoek geen zin. Net daarom hebben mijn echtgenote en ikzelf er in Redu nauwgezet op toegezien om enkel woorden te gebruiken die iedereen kan begrijpen. We hebben ook “verhaaltjes” uitgevonden om de aandacht van de bezoekers te trekken. Het is om aan hun verwachtingen tegemoet te komen dat we het Mudia hebben gecreëerd.

Er zijn in het museum ca. 60 interactieve panelen of systemen. Dat is werkelijk uniek!

In het technisch lokaal is de muur als het ware behangen met kabels! Er zijn spelletjes, tests, video’s, geanimeerde schilderijen, burleske of didactische experimenten, attracties, verrassingen. Alles is uitgedacht om de bezoekers en vooral de jongsten onder hen te boeien. Vaak zijn ze aan het kunstwerk gekluisterd! Toen mijn kleinkinderen terugkwamen van hun bezoek aan het museum, hadden ze de mond vol van het hoofd van Charlotte Corday en het doek van Jeroen Bosch. Hoewel het speelse nadrukkelijk aanwezig is, valt er ook telkens iets te leren. Zo bedacht ik een test om aan de bezoekers wat meer inzicht te verschaffen in de onbekende aspecten van de oude kunsten, om hun aandacht te vestigen op datum en signatuur van een schilderij, hun het verschil uit te leggen tussen een vervalsing en een verkeerde toeschrijving ... Gevolg: terwijl je het hele parcours in het Mudia gemiddeld in twee uur aflegt, zou je wel drie dagen nodig hebben om alles te bekijken, te lezen en te beluisteren!

U heeft zich omringd met een team van specialisten…

Ik heb de werken geselecteerd en het parcours en de attracties bedacht, maar die werden vervolgens uitgewerkt door de grootste Belgische studio’s die werken met de meest vernieuwende technieken, zoals Vigo Universal in Namen. De Franse studio AmaK realiseerde de korte pedagogische animatiefilm die uitleg geeft bij de evolutie van de verschillende kunststromingen. De meest gesofisticeerde spellen zijn dan weer het werk van Xavier Wielemans, een ingenieur-informaticus die kon steunen op een sterk team van gespecialiseerde infografici. Voor de coördinatie van de scenografie deed ik een beroep op de internationale ervaring van Christophe Gaeta. Bovendien heb ik aan Jacques Leegenhoek, een deskundige in kunstwerken van wereldniveau, gevraagd om deel uit te maken van het Mudia-comité. Ik kon ook rekenen op vele mensen van wie de kwaliteit eenvoudigweg in hun passie ligt. Zo viel ik tijdens mijn bezoek aan een museum voor de charme van een gids, Marie-Elizabeth van Rijckevorsel, die in haar uitleg zoveel dynamiek en verbeeldingskracht aan de dag legde dat ik haar heb gevraagd om tot ons team toe te treden. Zij schreef alle teksten voor de audiogids.

Is het publiek op de afspraak?

Het succes overstijgt onze verwachtingen: de eerste maand telden we al 2.200 bezoekers. We werden zelfs vereerd met het bezoek van enkele voorname gasten van wie we de naam niet mogen onthullen – n.v.d.r. koningin Mathilde is al tweemaal komen kijken, de tweede keer met haar gezin. De mensen die ik heb ontmoet, hebben me gezegd dat ze zeker zullen terugkomen, met familie of vrienden. Er is niets dat me meer plezier doet! Ook de critici zijn unaniem, met uitzondering van een Franse journalist die het jammer vond dat er in het museum geen Rafaël of Botticelli hing! Natuurlijk is dat niet het geval, sommige kunstenaars zijn immers onbetaalbaar en niet op hun plaats in een museum met een budget van drie miljoen euro. Alle grote kunstrichtingen zijn echter vertegenwoordigd en dat is wat telt in het kader van onze didactische benadering. Het was niet onze bedoeling een prestigieus museum te openen, wel een plek die zijn gelijke niet kent. Weet u, ik heb in marketing gewerkt voor verschillende bedrijven, en daarna ben ik zelf een ondernemer geworden, een “business starter” zoals men zegt. Ik heb vele firma’s opgericht, steeds met het motto: “streef naar originaliteit, doe nooit zoals de anderen”. Voor het Mudia ging ik op dezelfde manier te werk: ik wilde iets creëren wat nog niet bestond!

Bent u vandaag fier op uw boreling?

Ik ben fier op het werk van de hele ploeg, want ieder van ons heeft bijgedragen tot het succes. Dit gezegd zijnde, heb ik na de opening van het Mudia vastgesteld dat bepaalde zaken niet werkten. Daar moest dringend een oplossing voor worden gevonden. Het probleem is dat ik steeds op zoek ga naar uitmuntendheid. Dit geldt voor de installatie van de werken en animaties in elke ruimte, maar ook voor de bevoorrading van het Mudia Café, onze snackbar. Ik heb een groot sommelier, Stéphane Dardenne, in huis gehaald maar ik heb zelf alle fijne vleeswaren, kazen, ganzenlever, bieren enzovoort geproefd. Ik wilde er zeker van zijn dat we enkel het beste aanbieden.

En hoe staat het met uw gezondheid?

De voorbije acht maanden at ik terwijl ik werkte, zestien uur per dag en zeven dagen per week. Resultaat: ik kreeg een vasculair accident[BP1]  en mijn rug is kapot omdat ik aan mijn computerscherm zat gekluisterd. Het ging zo ver dat mijn echtgenote beweert dat ik een buitengewoon museum uit de grond heb gestampt maar wel ten koste van mijn gezondheid! (lacht)


 [BP1]Als hij “cerebrovasculair accident” bedoelt, zouden we “beroerte” kunnen schrijven.

À lire aussi

Your opinion counts