Het is een inwoner van het Waalse Brakel, Xavier Wielemans, die sommige van de multimediatoepassingen in het Mudia ontwikkelde. Het zijn “interactieve topattracties”, zoals het tot leven gewekte doek van Jeroen Bosch. Om ze te realiseren werkte hij samen met infografici en geluidsdesigners.

Xavier Wielemans is burgerlijk ingenieur en IT’er maar de kunstwereld is hem niet vreemd. Hij is immers de broer van Antoine en Denis van de muziekband Girls in Hawaii. Na twaalf jaar te hebben gewerkt voor een startup die zich specialiseerde in het ontwerp van interactieve toepassingen voor attractieparken (Mini-Europa, Paradisio, Futuroscope in het Franse Poitiers …), richtte hij in 2012 een eigen bedrijf op, TinybigStory, om zijn carrière als freelancer voort te zetten en zich op animaties voor musea te richten. Zo werkte hij voor de Cité des Sciences in Parijs, voor Mons 2015 (de tentoonstelling Mons Superstar) of het Musée du Doudou in Bergen. Momenteel ontwikkelt hij een volledig nieuwe dynamiek voor het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika in Tervuren, maar de voorbije twintig maanden creëerde hij in opdracht van Eric Noulet tal van animaties voor het Mudia.

“In werkelijkheid werken we voor projecten van deze omvang in teamverband zodat we elkaar kunnen aanvullen en zo goed mogelijk tegemoet kunnen komen aan elke vraag”, legt hij uit. “Voor het Mudia heb ik samengewerkt met vijf infografici en twee musici of “geluidsdesigners”. Samen ontwikkelden we zeven “interactieve topattracties” zoals Eric, die heel goed heeft nagedacht over wat bij het publiek in de smaak zou vallen, ze noemt.”

U vindt hierna een woordje uitleg over vier van deze animaties; ze worden voorgesteld door Xavier Wielemans, die benadrukt dat het de firma Absolute Design is, gevestigd in …, die het onthaalscherm heeft gecreëerd dat alle animaties met elkaar gemeen hebben.

Het doek van Jeroen Bosch, “Verzoeking van de heilige Antonius”

Om dit drieluik tot leven te wekken heb ik samengewerkt met Chadi Abou Sariya (Miam Miam creative lab) en met Sébastien Squevin (Brain Damage Interactive), beiden specialisten op het vlak van animatie, de eerste in motion design en de tweede in 3D. Eric, die zelf al heel wat verhalen had bedacht, was op zoek naar animaties die emoties opwekken. We zijn dus met ons drieën voor het schilderij in het Museum van Schone Kunsten in Brussel gaan staan en hebben onze verbeelding twee uur lang de vrij loop gelaten. Dat was uitermate boeiend. Bosch, die met dit werk duidelijk kritiek leverde op de maatschappij van zijn tijd, had als het ware een storyboard van een tekenfilm gecreëerd. We hebben dus tafereeltjes uitgewerkt waarin we hebben gepeild naar de intenties van Bosch. Zo gaat de mooie grote appel open en komen er allerlei monsterachtige figuren uit; de verzoekingen van de heilige Antonius krijgen concrete gestalte in al hun perversiteit en een gevecht in de hemel zet de lucht in brand – met een knipoog naar het nabij gelegen Euro Space Center –, kortom, de verdorven ziel van de mens komt tevoorschijn van achter de façade. Om de voornaamste animaties te vervaardigen hebben de infografici de decors en personages opnieuw getekend in 3D, terwijl we voor de andere in twee dimensies hebben gewerkt, in de naïeve stijl die kenmerkend is voor de beginjaren van Monty Python. Onze grootste uitdaging bestond erin de zestig lagen of overgetrokken tekeningen waarop elk tafereeltje was getekend parallel te beheren. Op het vlak van de informatica hield dit in dat we een grote computer met zeer veel geheugencapaciteit nodig hadden. Overigens duurt het elke ochtend lange minuten voor het doek wordt geladen met al zijn figuren en sequenties. Daarna kan alles zeer snel en gelijktijdig verlopen. Ik wil ook nog even de aandacht vestigen op het werk van Michel Grigorakis, de geluidsdesigner, want de geluidsband vervult een zeer belangrijke rol in de animatie.

Het doek van Georges Seurat, “Zondagmiddag op het eiland van Grande Jatte”

Dankzij het werk van een grafisch kunstenares, Florence Piraux, kunnen de bezoekers hier een van de figuren van het schilderij inkleuren in de stijl van Seurat. Ze kunnen de kleur en grootte van de punten zelf kiezen. Het doel is didactisch, daar de bezoeker iets leert over de techniek van het pointillisme. Wanneer ze hun tekening hebben afgewerkt en gesigneerd, kunnen ze hun e-mailadres vermelden zodat het museum hun tekening nadien naar hen kan opsturen.

De eenarmige bandiet

Een decorateur heeft een jackpot uit de jaren vijftig met een metalen kast en een echte hefboom opnieuw vervaardigd en we hebben er drie kleine computerschermen in gestoken waar verschillende beelden defileren, naast de reproducties van de tien schilderijen die op veilingen wereldwijd tot vandaag het meest hebben opgebracht. Wanneer hetzelfde doek driemaal naast elkaar verschijnt, ziet de bezoeker een technische fiche waarop hij kan lezen voor welke prijs en onder welke voorwaarden het werk werd gekocht. Dankzij het backoffice dat werd ontworpen door Christophe Hermanns, die veeleer een partner dan een concurrent is, kunnen de verantwoordelijken van het Mudia deze informatie om het even wanneer bijwerken door de gegevens van nieuwe topstukken in te voeren die een plaatsje zouden innemen in de top tien van duurste werken.

Het doek van Albert Marquet, “Matisse in het atelier van Manguin”

Tijdens de winter van 1904-1905 schilderden Marquet en Matisse op dezelfde dag hetzelfde naaktmodel in het atelier van Henri Manguin. Op het schilderij van Marquet, dat de overgang van het impressionisme naar het fauvisme illustreert, zien we Matisse op de achtergrond. Eric Noulet wenste dat het model even zou stoppen met poseren en op het scherm in beweging kon komen. Het ontwikkelde interactieve systeem laat haar toe twee aparte bewegingen te maken, maar het is de bezoeker die daartoe de aanzet moet geven door in een cirkel te gaan staan en zelf een van de mogelijke houdingen aan te nemen. Daniel Offermann, bassist van Girls in Hawaii, componeerde de originele muziek ter begeleiding van de danspasjes.

http://www.tinybigstory.be