Twee boeiende tentoonstellingen tot 10 mei 2020

Diana Matar

My America

Eind 2015 begint de fotografe Diana Matar de plaatsen op te zoeken waar de politie burgers gedood heeft. In haar studio maakt zij gedetailleerde kaarten en verzamelt informatie over elk dodelijk geval van politiegeweld dat de voorbije twee jaren gebeurd is. Diana Matar wijdt dan twee jaar aan rondreizen en aan het fotograferen van de meeste van de 2.200 sites waar die moorden hebben plaats gevonden.

Alhoewel haar foto’s een eerder klassieke stijl hebben, gebruikt zij nochtans enkel een iPhone. Zij verduidelijkt het zo : “Zonder smartphones zouden wij niets weten over de moorden van de politie. De mensen zijn die beginnen te gebruiken om het onrecht te documenteren en het te delen via het web. Ik dacht dat het belangrijk was om dezelfde methode te gebruiken bij het realiseren van deze stilstaande beelden.”

Voor het Musée de la Photographie heeft Diana Matar een selectie gemaakt van 99 beelden uit een geheel van 300. De schaal van het project getuigt van die van het probleem, maar vereist ook dat men elke gedode persoon herdenkt. De titel van elke foto herneemt enkel de naam, de geboorte- en sterfdatum, en de stad waar de persoon gedood werd.

“Voor mij vertegenwoordigt elk beeld van “My America” niet enkel een gewelddaad, maar ook het verlies van een individu – een individu met een familie. Het is daarom dat ik geen angst heb een zekere schoonheid in die voorstellingen te gebruiken, een concept dat neigt naar de controverse bij de weergave van geweld.”

Laurence Bibot

Studio Madame

Sinds enkele jaren, bij het begin van de televisiearchieven, heeft Laurence Bibot een reeks korte video’s gerealiseerd die vrouwelijke archetypes vertolken, shampoomeisje, schooldirectrice, nimfje, huisvrouw ouder dan 50 jaar, depressieve of geëxalteerde vrouw, maar ook gekende personages, Barbara, Juliette Gréco, Sœur Sourire of recenter Amélie Nothomb, van wie de vervaardiging van de hoge hoed een grote vindingrijkheid zal vereist hebben.

Hier gaat het niet meer over imitaties maar over playbacks. Laurence Bibot reproduceert het bewegen van de lippen van de geïnterviewden van wie zij het kostuum en de decorelementen heeft overgenomen. Tot nu toe enkel vertoond via de sociale media, zullen deze video’s voor de eerste maal getoond worden in het Musée de la Photographie.

Pruiken, sjaals, anachronistische brillen, bloemrijke bloezen of Chanel pakjes, zullen op de afspraak zijn van die parodieën waarbij men soms enige moeite moet doen om de actrice
te herkennen.

www.museephoto.be