- Patrimoine
- / Tourisme
Door Carole Depasse
De Naamse ‘hotelcampus’, die momenteel een opknapbeurt krijgt, zet werkelijk alle middelen in. De leerlingen beschikken er namelijk over een unieke leeromgeving, bestaande uit een prestigieus hotel en een gastronomisch restaurant.
Op 8 juli 1891 ondertekent koning Leopold II het arrest dat de Citadel als vesting declasseert en haar officieel aan de stad Namen overdraagt. De Citadel (met uitzondering van de Médiane en Terra Nova) heeft haar strategisch belang helemaal verloren en wordt gedemilitariseerd. De koning ziet reeds het toeristische potentieel van deze historische site. In 1893 stelt een Brusselse aannemer voor er een hotel met hydrotherapie te bouwen en tuinen aan te leggen. Het plaatje wordt vervolledigd door een kabelbaan en een tram die het hotel moet verbinden met enerzijds de voet van de vesting (aan de kant van de Maas) en anderzijds het station van Namen. De stad wordt belast met het aanleggen van rijwegen (Route Merveilleuse en Route des Panoramas), die elk een helling van de heuvel opklimmen. Er wordt een naamloze vennootschap opgericht, Namur Citadelle, belast met de uitvoering van de werkzaamheden en het beheer van het toeristische complex. Op 21 mei 1899 opent het Grand Hôtel de la Citadelle zijn deuren, ook al is het nog niet afgewerkt. De ‘Guide du Touriste et du Cycliste’ van die tijd schrijft : ‘Op de heuvels van de Citadel vind je een comfortabele kamer zonder al te veel luxe die veel kost maar niets toevoegt, met koud en warm water op elke verdieping en voortdurend liften…’ De middelen geraken evenwel uitgeput en de uitbater, die zich in een precaire situatie bevindt, vraagt aan de stad de concessie over te nemen. Op 8 juli 1911 wordt de verkoopakte getekend. Het hotel wordt vernieuwd en opent op 8 april 1914 opnieuw de deuren. In dat jaar luiden de doodsklokken. Op 23 augustus wordt het Grand Hôtel gebombardeerd, het zal gedurende twee volle dagen smeulen. Gedaan met het hotel, dat een van de eerste was om de Citadel in te nemen.
Hotelcampus
Pas in het jaar 1930 wordt gestart met nieuwe werkzaamheden op de plaats van het verwoeste hotel: ze luiden het begin in van wat het Château de Namur zal worden. De eigenaar van wat dan hotel Amigo heet, is beperkt in zijn uitbreidingsplannen door de architectuur van het gebouw (een onbruikbare immense overdekte ruimte) en stelt aan de enkele meters lager gelegen hotelschool voor om de ruimte te beheren. Het is de gelegenheid voor de school om een prestigieus hotel-restaurant aan de school te verbinden. Tegelijk kan Namen een goed afstaan (erfpacht) aan de provincie dat de stad veel kost. Zo ontwikkelt er zich sinds 1978 op de top van de Citadel een ‘hotelcampus’ die uniek is voor de Waalse Gemeenschap: een middelbare school met beroepsopleiding, een hogeschool voor hotelmanagement (bachelor) en een praktijkschool waar enkel stage wordt gelopen. Er is nog geen master, maar daar wordt over nagedacht. ‘Een hotelcampus die even volledig is als de onze bestaat nergens anders’, zegt de bescheiden en tegelijk trotse Cédric Vandervaeren, directeur van Château de Namur, docent in de bacheloropleiding Hotelmanagement en ex-leerling van de campus, net als Pierre Résimont van L’Eau vive in Arbre of Lionel Rigolet en Laurence Wynants van Comme chez soi in Brussel. Het zijn referenties die kunnen tellen. Alle afgestudeerden hebben tijdens hun opleiding verplicht stage gelopen in het Château de Namur. Daar houden beroepsmensen uit de horeca er een pedagogische aanpak op na die hen helpt de stagiairs op te leiden en op een coherente en optimale manier te beoordelen. ‘In het Kasteel laten we de studenten proeven van het vak. In de horeca geven veel gediplomeerden het in het eerste jaar van hun beroepsleven op. De schok is te groot. Een praktijkschool is er om dat te vermijden.’ Nog een andere troef van de praktijkschool: de kennismaking met echte klanten. ‘Château de Namur is niet het restaurant van de school. Het is een echt viersterrenhotel met een gastronomisch restaurant. We kunnen ons geen fouten veroorloven of iets opdienen dat slecht is bereid.’ De boodschap lijkt over te komen, als we de toewijding zien van de jonge mensen met witte bloes en zwarte vlinderdas. De maître d’hôtel is nooit ver weg en houdt discreet een oogje in ’t zeil.
Voor wie zijn moed wil testen
Tijdens de bacheloropleiding staat de technische vorming centraal. De vakken bedrijfsbeheer, marketing, financieel beheer en informaticasoftware voor het hotelwezen vormen de basis van de opleiding, naast personeelsmanagement en het leren van vreemde talen. Dienstverlening en menselijke contacten staan immers voorop in dit beroep. ‘Ik zet de studenten aan om creatief te zijn. In het kasteel bevonden zich ongebruikte kelders die ik zonder kosten rendabel wilde maken. Tijdens de lessen hebben we samen nagedacht en de winnende oplossing gevonden: we hebben een “deal” gesloten met een Brussels bedrijf dat gespecialiseerd is in teambuilding. Zij hebben er een infrastructuur genre Fort Boyard ingericht, Fort Bayard genoemd (we zitten dan ook in Namen).’ Alles is aanwezig: tokkelbaan, spelleiders, spinnenweb, rook… Sinds de opening is het een gigantisch succes. Maar aangezien geniale ideeën een kort leven beschoren is, breken de docent en zijn studenten zich al het hoofd over het vervolg. ‘Ik vraag me af hoe een hogeschool die niet over onze uitrusting beschikt, leerlingen in contact brengt met de realiteit. Alleen maar via boeken?’ Goede vraag!
Château de Namur
Avenue de l’Ermitage 1
B-5000 Namur
+32 (0)81.72 99 00
gm@chateaudenamur.com www.chateaudenamur.com